Κήλη – Λαπαροσκοπική Αντιμετώπιση

Κήλη του κοιλιακού τοιχώματος είναι η προβολή ενός οργάνου της κοιλιάς (συνήθως το επίπλουν, αλλά και το έντερο) διαμέσου ενός ευένδοτου (αδύναμου) σημείου του κοιλιακού τοιχώματος. Οι πιο συνήθεις κήλες του κοιλιακού τοιχώματος είναι:

• Βουβωνοκήλη
• Μηροκήλη
• Ομφαλοκήλη, παραομφαλοκήλη
• Επιγαστρική κήλη ή κήλη λευκής γραμμής
• Κοιλιοκήλη και μετεγχειρητική κοιλιοκήλη
• Κήλες της Σπιγγελείου γραμμής

 

 

 

 

 

 

 

 

Κήλες κοιλιακού τοιχώματος

Ποια είναι τα συμπτώματα της κήλης;

Αρχικά μικρές σε μέγεθος κήλες μπορεί να μην προκαλούν συμπτώματα.  Ωστόσο, τα συνηθέστερα συμπτώματα είναι μια διόγκωση (μαλακή ή σκληρή) και ο πόνος που εμφανίζεται στο κοιλιακό τοίχωμα, ιδιαίτερα στις βουβωνικές χώρες, στον ομφαλό, στη λευκή γραμμή ή σε παλιές τομές προηγηθέντων χειρουργείων στην κοιλιακή χώρα. Η διόγκωση και ο πόνος προκαλείται ή επιδεινώνεται με την αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης (βήχας, φτέρνισμα, ανύψωση βάρους).

Η διόγκωση μπορεί να εξαφανίζεται αυτόματα όταν ο ασθενής βρίσκεται σε ύπτια θέση ή όταν ο ίδιος της ασκεί πίεση (ανατασσόμενη κήλη). Με την δημιουργία συμφύσεων στην περιοχή, η διόγκωση παύει να ανατάσσεται (μη ανατασσόμενη κήλη). Όταν μια κήλη περιέχει τμήμα εντέρου, το έντερο αυτό έχει τον κίνδυνο απόφραξης ή και νέκρωσης από την πίεση που του ασκείται από το στόμιο της κήλης. Η κατάσταση αυτή προκαλεί οξύ πόνο στην περιοχή της κήλης αλλά και διάχυτο κοιλιακό πόνο. Άλλα συμπτώματα περιλαμβάνουν ναυτία, εμέτους, διάταση της κοιλιάς. Τότε απαιτείται επείγουσα χειρουργική αποκατάσταση της κήλης, που μπορεί να περιλαμβάνει και αφαίρεση εντέρου.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Μετεγχειρητική κοιλιοκήλη

 

 

 

 

 

Ομφαλοκήλη

Πώς δημιουργείται η κήλη;

Τα αίτια δημιουργίας της κήλης είναι η συγγενή προδιάθεση, η χαλάρωση των μυϊκών και συνδετικών ιστών του κοιλιακού τοιχώματος (με την προχωρημένη ηλικία, την έλλειψη σωματικής άσκησης, την παχυσαρκία, τις επανειλημμένες εγκυμοσύνες και μετά από εγχειρήσεις) και η αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης (όπως στο χρόνιο και έντονο βήχα, στη δυσκοιλιότητα, στην υπερτροφία του προστάτη, στις πολλές και δύσκολες εγκυμοσύνες, στον ασκίτη και τέλος στην βαριά σωματική άσκηση ή εργασία).

Πώς διαγιγνώσκεται η κήλη του κοιλιακού τοιχώματος;

Συνήθως ο γιατρός μπορεί να διαγνώσει τη κήλη του κοιλιακού τοιχώματος με την κλινική εξέταση. Η κήλη μπορεί να απεικονισθεί με την αξονική τομογραφία ή το υπερηχογράφημα κοιλίας.

 

 

 

 

 

 

 

Αξονική τομογραφία κοιλίας: Κήλη λευκής γραμμής

Ποια είναι η αντιμετώπιση της κήλης του κοιλιακού τοιχώματος;

Όταν η κήλη είναι μικρή και δεν προκαλεί συμπτώματα, μπορεί να συστηθεί παρακολούθηση και όχι άμεση επέμβαση. Αν όμως η κήλη προκαλεί έντονα συμπτώματα ή παρουσιαστούν επιπλοκές απαιτείται χειρουργική επέμβαση με κλασσική ανοικτή χειρουργική μέθοδο ή με λαπαροσκοπική μέθοδο. Γενικά προτιμητέο είναι η κήλη να χειρουργείται το συντομότερο δυνατόν, εφόσον η φυσική της πορεία είναι να μεγαλώνει και να δημιουργεί περισσότερα προβλήματα στον ασθενή. Όσο μικρότερο είναι το χάσμα που καλείται να διορθώσει ο χειρουργός τόσο καλύτερα είναι τα αποτελέσματα και η ανάρρωση. Εντούτοις, αν μια κήλη η οποία από ανατασσόμενη (η διόγκωση εξαφανίζεται με την κατάκλιση και την πίεση με το χέρι) καθίσταται περισφιγμένη (δεν ανατάσσεται και τα συμπτώματα είναι πιο έντονα) τότε επιβάλλεται το χειρουργείο να γίνει επείγον προς αποφυγή νέκρωσης του περιεχομένου της κήλης.
Στο χειρουργείο γίνεται επαναφορά του περιεχομένου της κήλης στο εσωτερικό της κοιλιάς και τοποθετείται συνθετικό ή απορροφήσιμο πλέγμα που ελαχιστοποιεί το μετεγχειρητικό πόνο και μειώνει το ποσοστό επανεμφάνισης της κήλης.

Στην ανοικτή επέμβαση γίνεται μια τομή (διαμέτρου ανάλογου με το μέγεθος της κήλης) και τοποθετείται ένα πλέγμα που αποκαθιστά τη βλάβη του κοιλιακού τοιχώματος.

Η λαπαροσκοπική αποκατάσταση με τη τοποθέτηση πλέγματος είναι μία μέθοδος λιγότερο επεμβατική, κατά την οποία γίνονται τρεις μικρές τομές αντί για μία μεγάλη τομή στην κοιλιά. Το πλέγμα που τοποθετείται λαπαροσκοπικά πρέπει να είναι μεγαλύτερο από τη διάμετρο της κήλης και να επικαλύπτει τουλάχιστο 5 εκ. τη κάθε πλευρά του χάσματος του κοιλιακού τοιχώματος.

Ποια είναι τα πλεονεκτήματα της λαπαροσκοπικής αποκατάστασης;

Τα πλεονεκτήματα είναι πολλά και σημαντικά. Τα πλεονεκτήματα της λαπαροσκοπικής επέμβασης είναι μείωση του μετεγχειρητικού πόνου, ελαχιστοποίηση των επιπλοκών του χειρουργικού τραύματος (π.χ. διαπύηση), καλύτερο κοσμητικό αποτέλεσμα, ταχύτερη ανάρρωση και γρήγορη επάνοδος στις καθημερινές δραστηριότητες. Για τους λόγους αυτούς η λαπαροσκοπική προσέγγιση έχει επικρατήσει, εκτός εξαιρέσεων όπως π.χ. μια πολύ μικρή ομφαλοκήλη ή επιγαστρική κήλη. Τότε η τομή που απαιτείται για ανοικτή αποκατάσταση είναι μικρή και έτσι τα πλεονεκτήματα της λαπαροσκόπησης δεν υφίστανται.

 

 

 

 

 

 

 

 

Λαπαροσκόπηση: Επαναφορά του περιεχομένου της κήλης (έντερο) στο εσωτερικό της κοιλιάς. Απεικόνιση του χάσματος του κοιλιακού τοιχώματος.

 

 

 

 

 

 

 

Μέτρηση των διαστάσεων του πλέγματος πριν τη λαπαροσκοπική τοποθέτηση του πλέγματος.

 

 

 

 

 

 

Λαπαροσκοπική καθήλωση του πλέγματος.

Μετεγχειρητικές Οδηγίες

• Ο μετεγχειρητικός πόνος αντιμετωπίζεται με ήπια αναλγητικά.
• Για την προστασία σας από πιθανές μετεγχειρητικές φλεγμονές χορηγείται συνήθως αντιβιοτική αγωγή από το στόμα για διάστημα λίγων ημερών.
• Αποφύγετε την άρση μεγάλου βάρους (πάνω από 10 κιλά) για 3-4 μήνες.
• Διαιτητικές συμβουλές μετά την επέμβαση. Τις πρώτες 2 - 3 ημέρες, ακολουθήστε ένα ελαφρύ διαιτολόγιο. Κυρίως ψητό στη σχάρα ή βραστό κρέας - ψάρι - κοτόπουλο, μέχρις ότου επανέλθει η εντερική σας λειτουργία. Μετέπειτα μπορείτε να τρώτε ελεύθερα.
• Μπορείτε να κάνετε μπάνιο μετά την πάροδο 4 - 5 ημερών.
• Μπορείτε να επανέλθετε στις καθημερινές σας δραστηριότητες 3-4 ημέρες μετά την έξοδο σας.